NR 53 / 2005 – UROCZYSTOŚĆ WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

PIERWSZE CZYTANIE (Ap 7, 2-4. 9-14)
Wizja nieba, jaką przedstawia Apokalipsa św. Jana, jest pełna określeń symbolicznych. Opieczętowanie na czole było w starożytności znakiem przynależności sługi do jego pana. Tych, którzy zostali opieczętowani znakiem Chrystusa, jest 144 tysiące – jest to liczba pokoleń Izraela podniesiona do kwadratu i pomnożona przez tysiąc. Symbolizuje całą ludzkość, która jest odkupiona przez Chrystusa i powołana do szczęścia wiecznego.

Czytanie z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła

Ja, Jan, ujrzałem innego anioła, wstępującego od wschodu słońca, mającego pieczęć Boga żywego. Zawołał on donośnym głosem do czterech aniołów, którym dano moc wyrządzić szkodę ziemi i morzu: «Nie wyrządzajcie szkody ziemi ani morzu, ani drzewom, aż opieczętujemy na czołach sługi Boga naszego». I usłyszałem liczbę opieczętowanych: sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych ze wszystkich pokoleń synów Izraela.
Potem ujrzałem wielki tłum, którego nikt nie mógł policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy. I głosem donośnym tak wołają: «Zbawienie Bogu naszemu, Zasiadającemu na tronie, i Barankowi».
A wszyscy aniołowie stanęli wokół tronu i Starców, i czworga Zwierząt, i na oblicze swe padli przed tronem, i pokłon oddali Bogu, mówiąc: «Amen. Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i potęga Bogu naszemu na wieki wieków. Amen!».
A jeden ze Starców odezwał się do mnie tymi słowami: «Ci przyodziani w białe szaty kim są i skąd przybyli?». I powiedziałem do niego: «Panie, ty wiesz». I rzekł do mnie: «To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku, i opłukali swe szaty, i wybielili je we krwi Baranka».
PSALM (Ps 24, 1-2. 3-4ab. 5-6)
Psalm, który dzisiaj śpiewamy, jest medytacją nad treścią pierwszego Czytania. Przypomina nam, że cała ziemia i wszystko, co na niej żyje, należy do Pana. Warunkiem oglądania Boga twarzą w twarz jest przestrzeganie sprawiedliwości i zachowanie czystego serca.
Refren: Oto lud wierny, szukający Boga.
Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, *
świat i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził *
i utwierdził ponad rzekami.
Ref.
Kto wstąpi na górę Pana, *
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, *
który nie skłonił swej duszy ku marnościom.
Ref.
On otrzyma błogosławieństwo od Pana *
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
Oto pokolenie tych, co Go szukają, *
którzy szukają oblicza Boga Jakuba.
Ref.
DRUGIE CZYTANIE (1 J 3, 1-3)
Zadatkiem nieba dla każdego z nas jest fakt, że zostaliśmy obdarzeni godnością dzieci Bożych. Owoce tego daru objawią się jeszcze pełniej w wieczności, gdy upodobnimy się do Boga, którego będziemy oglądać, i razem z Chrystusem staniemy się dziedzicami nieba.

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Jana Apostoła

Najmilsi:
Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego.
Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się to objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jaki jest.
Każdy zaś, kto pokłada w Nim nadzieję, uświęca się, podobnie jak On jest święty.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 11, 28) Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Przyjdźcie do Mnie wszyscy,
którzy jesteście utrudzeni i obciążeni,
a ja was pokrzepię. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 5, 1-12a)
W tradycji starotestamentowej traktowano przejawy doczesnego powodzenia jako oznakę Bożego błogosławieństwa. Nikt zatem nie miał wątpliwości, że ludzie zamożni, zdrowi i radośni zawdzięczają swoje szczęście Bożej łaskawości. Chrystus w Kazaniu na Górze przekonuje nas, że ludzie uważani w świecie za przegranych, są w drodze do królestwa Bożego na uprzywilejowanej pozycji.

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza

Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami:
«Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy ludzie wam urągają i prześladują was, i gdy mówią kłamliwie wszystko złe na was z mego powodu. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie».