NR 3 / 2006 – II NIEDZIELA ZWYKŁA

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

PIERWSZE CZYTANIE (1 Sm 3, 3b-10. 19)
Sceny powołania są stałym elementem biblijnych opowiadań i chociaż mają różny przebieg i literacką formę, to w istocie ich sens jest zawsze ten sam – człowiek odpowiada na głos Bożego powołania, porzuca dotychczasowe życie i włącza się w dzieło zbawiania świata.

Czytanie z Pierwszej Księgi Samuela

Samuel spał w przybytku Pana, gdzie znajdowała się Arka Przymierza. Wtedy Pan zawołał Samuela, a ten odpowiedział: «Oto jestem». Pobiegł do Helego mówiąc mu: «Oto jestem: przecież mnie wołałeś». Heli odrzekł: «Nie wołałem cię, wróć i połóż się spać». Położył się zatem spać.
Lecz Pan powtórzył wołanie: «Samuelu!». Wstał Samuel i pobiegł do Helego mówiąc: «Oto jestem: przecież mnie wołałeś». Odrzekł mu: «Nie wołałem cię, synu. Wróć i połóż się spać». Samuel bowiem jeszcze nie znał Pana, a słowo Pana nie było mu jeszcze objawione.
I znów Pan powtórzył po raz trzeci swe wołanie: «Samuelu!». Wstał więc i poszedł do Helego, mówiąc: «Oto jestem: przecież mnie wołałeś». Heli spostrzegł się, że to Pan woła chłopca. Rzekł więc Heli do Samuela: «Idź spać. Gdyby jednak kto cię wołał, odpowiedz: „Mów, Panie, bo sługa Twój słucha”». Odszedł Samuel i położył się spać na swoim miejscu.
Przybył Pan i stanąwszy zawołał jak poprzednim razem: «Samuelu, Samuelu!». Samuel odpowiedział: «Mów, bo sługa Twój słucha».
Samuel dorastał, a Pan był z nim. Nie pozwolił upaść żadnemu jego słowu na ziemię.
PSALM (Ps 40, 2 i 4ab. 7-8a. 8b-9. 10)
Psalmista składa Bogu podziękowanie za wyratowanie go z udręki i nieszczęścia. Jego wdzięczność nie była dziełem przypadku. Słowa psalmu ukazują bowiem bogate życie wewnętrzne nieznanego nam człowieka, jego wierność Bogu i doświadczenie religijne oraz odwagę publicznego wyznawania swojej wiary. Refren: Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę. Z nadzieją czekałem na Pana, † a On się pochylił nade mną * i wysłuchał mego wołania. Włożył mi w usta pieśń nową, * śpiew dla naszego Boga. Ref. Nie chciałeś ofiary krwawej ani z płodów ziemi, * ale otworzyłeś mi uszy. Nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzechy. * Wtedy powiedziałem: «Oto przychodzę. Ref. W zwoju księgi jest o mnie napisane: † Radością jest dla mnie pełnić Twoją wolę, mój Boże, * a Twoje prawo mieszka w moim sercu». Głosiłem Twą sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu * i nie powściągałem warg moich, o czym Ty wiesz, Panie. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (1 Kor 6, 13c-15a. 17-20)
W pierwszym wieku ery chrześcijańskiej Korynt należał do największych miast portowych imperium rzymskiego, był miejscem wymiany handlowej i zamieszkania ludzi różnych kultur i religii, a nieobyczajność jego mieszkańców stała się przysłowiowa. Młoda gmina chrześcijańska również uległa pogańskim wpływom w sprawach seksualności, co zmusiło św. Pawła do zajęcia zdecydowanego stanowiska.

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia:
Ciało nie jest dla rozpusty, ale dla Pana, a Pan dla ciała. Bóg zaś i Pana wskrzesił, i nas również swą mocą wskrzesi z martwych.
Czyż nie wiecie, że wasze ciała są członkami Chrystusa? Ten zaś, kto się łączy z Panem, jest z Nim jednym duchem.
Strzeżcie się rozpusty; wszelki grzech popełniony przez człowieka jest na zewnątrz ciała; kto zaś grzeszy rozpustą, przeciwko własnemu ciału grzeszy.
Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest przybytkiem Ducha Świętego, który w was jest, a którego macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie? Za wielką bowiem cenę zostaliście nabyci. Chwalcie więc Boga w waszym ciele!
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 1, 41. 17b) Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Znaleźliśmy Mesjasza, to znaczy Chrystusa,

łaska i prawda przyszły przez Niego. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 1, 35-42)
Ewangeliczna scena powołania pierwszych uczniów ukazuje proces dochodzenia do wiary. Na początku jest posłuszeństwo słowu, które w tym przypadku wypowiedział Jan Chrzciciel. Pójście za głosem jego świadectwa prowadzi do spotkania z Chrystusem i do dialogu z Nim, a w konsekwencji do wiary. Także Szymon Piotr posłuchał swego brata Andrzeja, spotkał Jezusa Chrystusa i uwierzył w Niego.

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Jan stał wraz z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: «Oto Baranek Boży». Dwaj uczniowie usłyszeli, jak mówił, i poszli za Jezusem. Jezus zaś odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich: «Czego szukacie?».
Oni powiedzieli do Niego: «Rabbi, to znaczy: Nauczycielu, gdzie mieszkasz?».
Odpowiedział im: «Chodźcie, a zobaczycie». Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Było to około godziny dziesiątej.
Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: «Znaleźliśmy Mesjasza», to znaczy: Chrystusa. I przyprowadził go do Jezusa.
A Jezus wejrzawszy na niego rzekł: «Ty jesteś Szymon, syn Jana, ty będziesz się nazywał Kefas», to znaczy: Piotr.