NR 23 / 2006 – UROCZYSTOŚĆ NMP KRÓLOWEJ POLSKI

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

PIERWSZE CZYTANIE (Ap 11, 19a; 12, 1. 3-6a. 10ab)
Słońce, gwiazdy i księżyc – to ciała niebieskie, które Bóg stworzył w pierwszych dniach stworzenia świata. Powracają one w księdze Apokalipsy. To one „ubierają” apokaliptyczną Niewiastę. W ten sposób św. Jan chce wyrazić panowanie Maryi nad całym światem.

Czytanie z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła

Świątynia Boga w niebie się otwarła i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego świątyni. Potem ukazał się wielki znak na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu.
Ukazał się też inny znak na niebie: Oto wielki Smok ognisty; ma siedem głów i dziesięć rogów, a na głowach siedem diademów. Ogon jego zmiata trzecią część gwiazd z nieba i rzucił je na ziemię. Smok stanął przed mającą urodzić Niewiastą, ażeby skoro tylko porodzi, pożreć jej Dziecko. I porodziła Syna – mężczyznę, który będzie pasł wszystkie narody rózgą żelazną. Dziecko jej zostało porwane do Boga i do Jego tronu. Niewiasta zaś zbiegła na pustynię, gdzie ma miejsce przygotowane przez Boga.
I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: «Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca».
PSALM (Jdt 13, 18bcda. 19-20)
Godzinki nazywają Maryję m.in. „wojującą Judytą”. Psalm, który dzisiaj śpiewamy, to słowa błogosławieństwa wypowiedziane przez króla Ozjasza nad Judytą, która stała się wybawicielką narodu wybranego. Maryja jest „nową Judytą”, która wybawia już nie naród żydowski, ale cały rodzaj ludzki, rodząc Syna zesłanego nam przez Ojca. Refren: Tyś wielką chlubą naszego narodu. Błogosławiona jesteś, córko, przez Boga Najwyższego, * spomiędzy wszystkich niewiast na ziemi, i niech będzie błogosławiony Pan Bóg, * Stwórca nieba i ziemi. Ref. Twoja ufność nie zatrze się aż na wieki * w sercach ludzkich wspominających moc Boga. Niech Bóg to sprawi, * abyś była wywyższona na wieki. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (Kol 1, 12-16)
Nie ma Syna bez Matki, ale nie byłoby też Matki bez Syna. Maryja jest Królową, ale nie w swoim królestwie, lecz w królestwie swego Syna – Jezusa. I choć toczy się jeszcze nasze ziemskie życie, to już jesteśmy obywatelami tego królestwa. Staliśmy się nimi przez odpuszczenie naszych grzechów, które jest królewskim darem dla nas wszystkich.

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Kolosan

Bracia:
Z radością dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie, odpuszczenie grzechów.
On jest obrazem Boga niewidzialnego, Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone.
On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 19, 27) Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Jezus powiedział do ucznia: «Oto Matka twoja»,

i od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 19, 25-27)
Pod krzyżem Jezusa św. Jan rodzi się niejako po raz drugi. W nim, po raz drugi, rodzi się cała ludzkość. Odtąd jesteśmy nie tylko synami Boga, lecz także synami Bożej Matki, która czeka aż ostatnie z Jej dzieci dotrze do Domu Ojca.

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Obok krzyża Jezusa stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena.
Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój». Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja».
I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.