NR 48 / 2007 – XXVII NIEDZIELA ZWYKŁA

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Po całotygodniowym trudzie znów gromadzimy się na Mszy św. Wiemy, że nasza wiara by osłabła, gdyby nie te niedzielne spotkania z naszym Panem, Jezusem Chrystusem, gdyby nie pokarm jakim dla naszej duszy są Jego słowa. Również w życiu rodzinnym i zawodowym bylibyśmy coraz słabsi, gdyśmy nie karmili się Ciałem i Krwią Chrystusa. Jeśli będziemy trwali z Nim, On będzie przymnażał nam wiary, będzie rozpalał naszą miłość i umocni nadzieję na osiągnięcie życia wiecznego.
PIERWSZE CZYTANIE (Ha 1, 2-3; 2, 2-4)
Czasem może nam się wydawać, że się modlimy, ale nasze modlitwy pozostają niewysłuchane. Zupełnie jakby Bóg o nas zapomniał. Bóg jednak nigdy nie zapomina o swoich wiernych, choć czasem dopiero po wielu latach udziela tego, o co Go proszą. Zresztą on wie o wiele lepiej od nas, co jest nam potrzebne, i wysłuchuje naszych próśb „po swojemu”. Udziela tych łask, które w danej chwili rzeczywiście są dla nas dobre.

Czytanie z Księgi proroka Habakuka

Dokądże, Panie, wzywać Cię będę, a Ty nie wysłuchujesz? Wołać będę ku Tobie: «Krzywda mi się dzieje», a Ty nie pomagasz? Czemu każesz mi patrzeć na nieprawość i na zło spoglądasz bezczynnie? Oto ucisk i przemoc przede mną, powstają spory, wybuchają waśnie.
I odpowiedział Pan tymi słowami: «Zapisz widzenie, na tablicach wyryj, by można było łatwo je odczytać. Jest to widzenie na czas oznaczony, lecz wypełnienie jego niechybnie nastąpi; a jeśli się opóźnia, ty go oczekuj, bo w krótkim czasie przyjdzie niezawodnie. Oto zginie ten, co jest ducha nieprawego, a sprawiedliwy żyć będzie dzięki swej wierności».
PSALM (Ps 95, 1-2. 6-7ab. 7c-9)
Z wielką wdzięcznością wysławiajmy Boga za to, że w swej Opatrzności czuwa nad nami tak, jak dobry pasterz czuwa nad swym stadem, by żadnej z owiec nie przydarzyło się nic złego. [c1]Refren:[/c1] Słysząc głos Pana, serc nie zatwardzajcie. Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, [c1]*[/c1] wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia. Stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem, [c1]*[/c1] radośnie śpiewajmy Mu pieśni. [c1]Ref.[/c1] Przyjdźcie, uwielbiajmy Go padając na twarze, [c1]*[/c1] zegnijmy kolana przed Panem, który nas stworzył. Albowiem On jest naszym Bogiem, [c1]*[/c1] a my ludem Jego pastwiska i owcami w Jego ręku. [c1]Ref.[/c1] Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego: [c1]†[/c1] «Niech nie twardnieją wasze serca jak w Meriba, [c1]*[/c1] jak na pustyni w dniu Massa, gdzie Mnie kusili wasi ojcowie, [c1]*[/c1] doświadczali Mnie, choć widzieli moje dzieła». [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (2 Tm 1, 6-8. 13-14)
Wiara chrześcijańska jest jak drogocenny depozyt otrzymany od Jezusa za pośrednictwem Apostołów. Pasterze Kościoła mają obowiązek czuwać nad tym, by nikt nie zniszczył tego depozytu: strzegą skarbu naszej wiary przed wszelkimi herezjami i błędami. Również my starajmy się troszczyć o rzetelne przekazywanie wiary i nauki chrześcijańskiej młodszemu pokoleniu. Każdy z nas w swym środowisku może i powinien być apostołem i świadkiem Jezusa Chrystusa.

Czytanie z Drugiego Listu świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza

Najdroższy:
Przypominam ci, abyś rozpalił na nowo charyzmat Boży, który jest w tobie przez włożenie moich rąk. Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości, i trzeźwego myślenia. Nie wstydź się zatem świadectwa Pana naszego ani mnie, Jego więźnia, lecz weź udział w trudach i przeciwnościach znoszonych dla Ewangelii według danej mocy Boga.
Zdrowe zasady, któreś posłyszał ode mnie, miej za wzorzec w wierze i miłości w Chrystusie Jezusie. Dobrego depozytu strzeż z pomocą Ducha Świętego, który w nas mieszka.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (1 P 1, 25) [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.

Słowo Pana trwa na wieki,

to słowo ogłoszono wam jako Dobrą Nowinę. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 17, 5-10)
W ziarnie gorczycy jest ukryta wielka moc: w krótkim czasie może z niego wyrosnąć krzew wysoki na 2 lub 3 metry. Taką twórczą moc powinna też mieć nasza wiara. Wiara chrześcijańska bowiem nie oznacza biernego i bezkrytycznego przyjmowania tego, co mówią inni. Jest ona przede wszystkim zawierzeniem i oddaniem swych sił i umiejętności na służbę naszemu Panu. Ten zaś, kto jest duchowo zjednoczony z Jezusem, każdego dnia na nowo się przekonuje, że bez Niego niewiele może uczynić dobrego.

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

Apostołowie prosili Pana: «Przymnóż nam wiary». Pan rzekł: «Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: „Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze”, a byłaby wam posłuszna.
Kto z was mając sługę, który orze lub pasie, powie mu, gdy on wróci z pola: „Pójdź i siądź do stołu?”. Czy nie powie mu raczej: „Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił?”. Czy dziękuje słudze za to, że wykonał to, co mu polecono?
Tak mówcie i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono: „Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać”».