NR 60 / 2007 – IV NIEDZIELA ADWENTU

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Kończy się nasze adwentowe oczekiwanie. Już jutro staniemy przy żłóbku, adorując Boga, który dla nas stał się człowiekiem. Módlmy się w czasie tej Eucharystii, abyśmy potrafili godnie przyjąć w swoich domach i sercach Jezusa Chrystusa.
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 7, 10-14)
Gdy dynastii dawidowej groziło niebezpieczeństwo ze strony króla aramejskiego i izraelskiego, Achaz nie chciał zwrócić się o pomoc do Boga. Wymawiał się od prośby o znak Bożej obecności w tych trudnych chwilach, bo postanowił szukać ratunku na własną rękę. Jednak prorok Izajasz przejrzał zamiary króla Achaza i zapowiedział, że Pan sam da znak zbawienia swojemu ludowi. Bóg przynosi nam zbawienie w osobie swego Syna narodzonego z Dziewicy Maryi.

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

Pan przemówił do Achaza tymi słowami: «Proś dla siebie o znak od Pana, Boga twego, czy to głęboko w Szeolu, czy to wysoko w górze».
Lecz Achaz odpowiedział: «Nie będę prosił i nie będę wystawiał Pana na próbę».
Wtedy rzekł Izajasz: «Słuchajcie więc, domu Dawidowy: Czyż mało wam naprzykrzać się ludziom, iż naprzykrzacie się także mojemu Bogu? Dlatego Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel».
PSALM (Ps 24, 1-2. 3-4. 5-6)
Bóg jest wierny swoim obietnicom, ale wierności wymaga też od człowieka, któremu powierzył panowanie nad swoim stworzeniem. Pamiętając o tym, że jesteśmy Jego sługami, módlmy się słowami psalmu: [c1]Refren:[/c1] Przybądź, o Panie, Tyś jest Królem chwały. Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, [c1]*[/c1] świat i jego mieszkańcy. Albowiem On go na morzach osadził [c1]*[/c1] i utwierdził ponad rzekami. [c1]Ref.[/c1] Kto wstąpi na górę Pana, [c1]*[/c1] kto stanie w Jego świętym miejscu? Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, [c1]†[/c1] który nie skłonił swej duszy ku marnościom [c1]*[/c1] i nie przysięgał fałszywie. [c1]Ref.[/c1] On otrzyma błogosławieństwo od Pana [c1]*[/c1] i zapłatę od Boga, swego Zbawcy. Oto pokolenie tych, którzy Go szukają, [c1]*[/c1] którzy szukają oblicza Boga Jakuba. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (Rz 1, 1-7)
Kim jest Jezus? Odpowiedź na to pytanie nie jest prosta, bo Jezus jest równocześnie Bogiem i człowiekiem. Jest człowiekiem, z krwi i kości, jak my. Pochodzi z rodu Dawida. Równocześnie jednak jest Synem Bożym, co w pełni zostało potwierdzone przez Jego zmartwychwstanie.

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian

Paweł, sługa Chrystusa Jezusa, z powołania apostoł, przeznaczony do głoszenia Ewangelii Bożej, którą Bóg przedtem zapowiedział przez swoich Proroków w Pismach świętych. Jest to Ewangelia o Jego Synu, pochodzącym według ciała z rodu Dawida, a ustanowionym według Ducha Świętości przez powstanie z martwych pełnym mocy Synem Bożym, o Jezusie Chrystusie, Panu naszym. Przez Niego otrzymaliśmy łaskę i urząd apostolski, aby ku chwale Jego imienia pozyskiwać wszystkich pogan dla posłuszeństwa wierze. Wśród nich jesteście i wy powołani przez Jezusa Chrystusa. Do wszystkich przez Boga umiłowanych, powołanych świętych, którzy mieszkają w Rzymie: łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa. Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 1, 23) [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.

Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna,

któremu nadadzą imię Emmanuel,

to znaczy Bóg z nami. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 1, 18-24)
Bóg stał się człowiekiem. To tajemnica, która zadziwia po dzień dzisiejszy. Maryja staje się brzemienna za sprawą Ducha Świętego. Święty. Józef, mąż Maryi, dowiaduje się o tym cudzie za sprawą Bożej interwencji. Bóg daje mu pokój, wewnętrzne światło i zrozumienie, jak ma w tej sytuacji postąpić. Podobnie jest w naszym życiu, – gdy Bóg wkracza w naszą historię. On sam wszystkim pokieruje, jeśli tylko pozwolimy Mu działać.

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza

Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak.
Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem prawym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie.
Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów».
A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez proroka: Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy: „Bóg z nami”.
Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie.