WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
PRAWDA, KTÓRA ROZJAŚNIA MROKI SERC
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
W drugą niedzielę Wielkiego Postu Jezus prowadząc nas na Górę Przemienienia, chce umocnić naszą wiarę i zapewnić, że nieustannie jest z nami – On, umiłowany Syn Boży, a nasz Bóg i Pan. Obyśmy umieli powiedzieć Mu jak apostołowie: Panie, dobrze, że z nami jesteś. Prośmy dziś Jezusa, by był naszym Przewodnikiem na drogach życia.
PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 12, 1-4a)
Abraham stał się przyjacielem Boga, a przez to źródłem błogosławieństwa dla wszystkich narodów, ponieważ całkowicie zawierzył Panu i zaufał Jego słowu. Opuścił swoją ojczyznę i rodzinę, choć nie wiedział, dokąd go Bóg zaprowadzi i jaki los czeka go w obcej krainie. Nigdy potem nie żałował swojego wyboru: za bezgraniczne zaufanie Bóg obdarzył go już tu na ziemi bogactwem, sławą i długim życiem oraz sprawił, że z jego potomków powstały dwa wielkie narody: Izraelici i Izmaelici, z których – według tradycji muzułmańskiej – wywodzą się Arabowie.
Czytanie z Księgi Rodzaju
Pan Bóg rzekł do Abrama:
«Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę. Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię: staniesz się błogosławieństwem. Będę błogosławił tym, którzy ciebie błogosławić będą, a tym, którzy tobie będą złorzeczyli, i Ja będę złorzeczył. Przez ciebie będą otrzymywały błogosławieństwo ludy całej ziemi».
Abram udał się w drogę, jak mu Pan rozkazał, a z nim poszedł i Lot.
PSALM (Ps 33, 4-5. 18-19. 20 i 22)
Wysławiając wielkość i miłosierdzie Boga, psalmista wzywa nas, byśmy potrafili do końca zaufać Panu i Jemu zawierzyć całe swoje życie. [c1]Refren:[/c1] Mamy nadzieję w miłosierdziu Pana. Słowo Pana jest prawe, [c1]*[/c1] a każde Jego dzieło godne zaufania. On miłuje prawo i sprawiedliwość, [c1]*[/c1] ziemia jest pełna Jego łaski. [c1]Ref.[/c1] Oczy Pana zwrócone na bogobojnych, [c1]*[/c1] na tych, którzy czekają na Jego łaskę, aby ocalił ich życie od śmierci [c1]*[/c1] i żywił ich w czasie głodu. [c1]Ref.[/c1] Dusza nasza oczekuje Pana, [c1]*[/c1] On jest naszą pomocą i tarczą. Panie, niech nas ogarnie Twoja łaska, [c1]*[/c1] według nadziei, którą pokładamy w Tobie. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (2 Tm 1, 8b-10)
Zanim jeszcze pojawiliśmy się na świecie, Bóg przewidział nasze istnienie i już wtedy obdarzył nas nieskończoną miłością. O wiele bardziej kocha nas teraz, gdy już istniejemy i przyjęliśmy naukę Jego Syna. Jezus Chrystus każdym słowem swojej Ewangelii pokazuje nam głęboki sens i cel ziemskiej egzystencji. Jest nim życie wieczne w królestwie Bożym.
Czytanie z Drugiego Listu świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza
Najdroższy:
Weź udział w trudach i przeciwnościach znoszonych dla Ewangelii według danej mocy Boga, który nas wybawił i wezwał świętym wezwaniem, nie dzięki naszym czynom, lecz stosownie do własnego postanowienia i łaski, która nam dana została w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasami, ukazana natomiast została teraz przez pojawienie się naszego Zbawiciela, Chrystusa Jezusa, który przezwyciężył śmierć, a rzucił światło na życie i nieśmiertelność przez Ewangelię.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Mt 17, 7) [c1]Aklamacja:[/c1] Chwała Tobie, Królu wieków.
Z obłoku świetlanego odezwał się głos:
«To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie». [c1]Aklamacja:[/c1] Chwała Tobie, Królu wieków.
EWANGELIA (Mt 17, 1-9)
Wraz z trzema uczniami Jezus prowadzi nas dzisiaj na Górę Przemienienia. Czasem może nie wierzymy, że jest On Synem Bożym, dlatego pragnie choćby na krótką chwilę ukazać nam swoje Oblicze jaśniejące jak słońce, abyśmy raz na zawsze przestali w Niego wątpić. Jeśli będziemy uważnie i pilnie wsłuchiwać się w słowa Ewangelii, również do nas przemówi Bóg słowami: To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie.
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką osobno. Tam przemienił się wobec nich: Twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim.
Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza».
Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie». Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli.
A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: «Wstańcie, nie lękajcie się». Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa.
A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im, mówiąc: «Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie».
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
O NIEPOKOJU [2]
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
W drugą niedzielę Wielkiego Postu Jezus prowadząc nas na Górę Przemienienia, chce umocnić naszą wiarę i zapewnić, że nieustannie jest z nami – On, umiłowany Syn Boży, a nasz Bóg i Pan. Obyśmy umieli powiedzieć Mu jak apostołowie: Panie, dobrze, że z nami jesteś. Prośmy dziś Jezusa, by był naszym Przewodnikiem na drogach życia.
PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 12, 1-4a)
Abraham stał się przyjacielem Boga, a przez to źródłem błogosławieństwa dla wszystkich narodów, ponieważ całkowicie zawierzył Panu i zaufał Jego słowu. Opuścił swoją ojczyznę i rodzinę, choć nie wiedział, dokąd go Bóg zaprowadzi i jaki los czeka go w obcej krainie. Nigdy potem nie żałował swojego wyboru: za bezgraniczne zaufanie Bóg obdarzył go już tu na ziemi bogactwem, sławą i długim życiem oraz sprawił, że z jego potomków powstały dwa wielkie narody: Izraelici i Izmaelici, z których – według tradycji muzułmańskiej – wywodzą się Arabowie.
Czytanie z Księgi Rodzaju
Pan Bóg rzekł do Abrama:
«Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę. Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię: staniesz się błogosławieństwem. Będę błogosławił tym, którzy ciebie błogosławić będą, a tym, którzy tobie będą złorzeczyli, i Ja będę złorzeczył. Przez ciebie będą otrzymywały błogosławieństwo ludy całej ziemi».
Abram udał się w drogę, jak mu Pan rozkazał, a z nim poszedł i Lot.
PSALM (Ps 33, 4-5. 18-19. 20 i 22)
Wysławiając wielkość i miłosierdzie Boga, psalmista wzywa nas, byśmy potrafili do końca zaufać Panu i Jemu zawierzyć całe swoje życie. [c1]Refren:[/c1] Mamy nadzieję w miłosierdziu Pana. Słowo Pana jest prawe, [c1]*[/c1] a każde Jego dzieło godne zaufania. On miłuje prawo i sprawiedliwość, [c1]*[/c1] ziemia jest pełna Jego łaski. [c1]Ref.[/c1] Oczy Pana zwrócone na bogobojnych, [c1]*[/c1] na tych, którzy czekają na Jego łaskę, aby ocalił ich życie od śmierci [c1]*[/c1] i żywił ich w czasie głodu. [c1]Ref.[/c1] Dusza nasza oczekuje Pana, [c1]*[/c1] On jest naszą pomocą i tarczą. Panie, niech nas ogarnie Twoja łaska, [c1]*[/c1] według nadziei, którą pokładamy w Tobie. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (2 Tm 1, 8b-10)
Zanim jeszcze pojawiliśmy się na świecie, Bóg przewidział nasze istnienie i już wtedy obdarzył nas nieskończoną miłością. O wiele bardziej kocha nas teraz, gdy już istniejemy i przyjęliśmy naukę Jego Syna. Jezus Chrystus każdym słowem swojej Ewangelii pokazuje nam głęboki sens i cel ziemskiej egzystencji. Jest nim życie wieczne w królestwie Bożym.
Czytanie z Drugiego Listu świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza
Najdroższy:
Weź udział w trudach i przeciwnościach znoszonych dla Ewangelii według danej mocy Boga, który nas wybawił i wezwał świętym wezwaniem, nie dzięki naszym czynom, lecz stosownie do własnego postanowienia i łaski, która nam dana została w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasami, ukazana natomiast została teraz przez pojawienie się naszego Zbawiciela, Chrystusa Jezusa, który przezwyciężył śmierć, a rzucił światło na życie i nieśmiertelność przez Ewangelię.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Mt 17, 7) [c1]Aklamacja:[/c1] Chwała Tobie, Królu wieków.
Z obłoku świetlanego odezwał się głos:
«To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie». [c1]Aklamacja:[/c1] Chwała Tobie, Królu wieków.
EWANGELIA (Mt 17, 1-9)
Wraz z trzema uczniami Jezus prowadzi nas dzisiaj na Górę Przemienienia. Czasem może nie wierzymy, że jest On Synem Bożym, dlatego pragnie choćby na krótką chwilę ukazać nam swoje Oblicze jaśniejące jak słońce, abyśmy raz na zawsze przestali w Niego wątpić. Jeśli będziemy uważnie i pilnie wsłuchiwać się w słowa Ewangelii, również do nas przemówi Bóg słowami: To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie.
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką osobno. Tam przemienił się wobec nich: Twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim.
Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza».
Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie». Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli.
A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: «Wstańcie, nie lękajcie się». Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa.
A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im, mówiąc: «Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie».
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
O NIEPOKOJU [2]
