NR 45 / 2008 – ŚWIĘTO PODWYŻSZENIA KRZYŻA ŚWIĘTEGO

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Genezę dzisiejszego święta tradycja łączy z odnalezieniem świętego drzewca przez cesarzową św. Helenę. To jej syn cesarz Konstanty miał mieć wizję krzyża, któremu towarzyszył napis: „W tym znaku zwyciężysz”. Zwycięstwo przyszło przez krzyż. Każda Eucharystia jest liturgicznym wspomnieniem i uobecnieniem tej tajemnicy naszego zbawienia i wywyższenia Chrystusa. Na krzyżu zawisło ciało Pana, które przyjmiemy w Komunii św. pod postacią Chleba i Wina.
PIERWSZE CZYTANIE (Lb 21, 4b-9)
Bóg przygotowywał swój lud na przyjęcie tajemnicy krzyża. Ukrzyżowanego Mesjasza zapowiadał miedziany wąż, którego Mojżesz na rozkaz Boga sporządził na pustyni. Każdy, kto z ufnością spojrzał na wywyższonego węża, ocalił swoje życie. Nasze spojrzenie kierujemy dziś na Chrystusa, który – wywyższony na krzyżu – ocala ufających Jemu.

Czytanie z Księgi Liczb

W owych dniach podczas drogi lud stracił cierpliwość. I zaczęli mówić przeciw Bogu i Mojżeszowi: «Czemu wyprowadziliście nas z Egiptu, byśmy tu na pustyni pomarli? Nie ma chleba ani wody, a uprzykrzył się nam już ten pokarm mizerny».
Zesłał więc Pan na lud węże o jadzie palącym, które kąsały ludzi, tak że wielka liczba Izraelitów zmarła. Przybyli zatem ludzie do Mojżesza, mówiąc: «Zgrzeszyliśmy, szemrząc przeciw Panu i przeciwko tobie. Wstaw się za nami do Pana, aby oddalił od nas węże». I wstawił się Mojżesz za ludem.
Wtedy rzekł Pan do Mojżesza: «Sporządź węża i umieść go na wysokim palu; wtedy każdy ukąszony, jeśli tylko spojrzy na niego, zostanie przy życiu». Sporządził więc Mojżesz węża z brązu i umieścił go na wysokim palu. I rzeczywiście, jeśli kogo wąż ukąsił, a ukąszony spojrzał na węża z brązu, zostawał przy życiu.
PSALM (Ps 78, 1-2. 34-35. 36-37. 38)
Droga Narodu wybranego z Egiptu do Ziemi Obiecanej jest historią odejść i powrotów. Gdy tylko Izraelici czuli się pewni i bezpieczni, zapominali o Bogu. Powracali do Niego, gdy zdarzały się nieszczęścia, dotykały ich bieda i głód. Dopiero wtedy przypominali sobie, że Bóg jest ich opoką i wybawicielem. [c1]Refren:[/c1] Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy. Słuchaj, mój ludu, nauki mojej, [c1]*[/c1] nakłońcie wasze uszy na słowa ust moich. Do przypowieści otworzę me usta, [c1]*[/c1] wyjawię tajemnice zamierzchłego czasu. [c1]Ref.[/c1] Gdy ich zabijał, wtedy Go szukali, [c1]*[/c1] nawróceni garnęli się do Boga. Przypominali sobie, że Bóg jest ich opoką,[c1]*[/c1] że Bóg najwyższy jest ich Zbawicielem. [c1]Ref.[/c1] Lecz oszukiwali Go swymi ustami [c1]*[/c1] i kłamali Mu swoim językiem. Ich serce nie było Mu wierne, [c1]*[/c1] w przymierzu z Nim nie byli stali. [c1]Ref.[/c1] On jednak będąc miłosierny [c1]*[/c1] odpuszczał im winę i nie zatracał, gniew swój często powściągał [c1]*[/c1] i powstrzymywał swoje wzburzenie. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (Flp 2, 6-11)
Jezus stając się człowiekiem, nie przestał być Bogiem. Podobnie gdy Bóg wywyższył Go po zmartwychwstaniu, nie pozbył się swojego człowieczeństwa. Wziął ze sobą do chwały nieba całą ludzką naturę, przeprowadziwszy ją zwycięsko przez krzyż.

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Filipian

Chrystus Jezus, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych, i aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
Uwielbiamy Cię, Chryste,

i błogosławimy Ciebie,
bo przez Krzyż twój święty,

świat odkupiłeś. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 3, 13-17)
Krzyż jest dla wszystkich nadzieją. Chrystus zapewnia, że nie przyniósł zbawienia tylko nielicznym wybranym, ale że każdy, kto w Niego wierzy, może osiągnąć życie wieczne. Miłość Boża w Chrystusie nie ma żadnych ograniczeń i obejmuje każdego człowieka.

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Jezus powiedział do Nikodema:
«Nikt nie wstąpił do nieba, oprócz Tego, który z nieba zstąpił, Syna Człowieczego.
A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne.
Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony».