WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WIARA OTWIERA BRAMY KRÓLESTWA
Bardzo dobrze pamiętamy słowa Jezusa, że nierządnice i celnicy będą w raju przed nami. Zbytnio nas one nie szokują, a już na pewno nie gorszą tak, jak musiały gorszyć sprawiedliwych i pobożnych żydów, arcykapłanów i starszych ludu. Gdybyśmy jednak w miejsce „jawnogrzesznic i celników” wstawili naszych osobistych wrogów albo ludzi, których z różnych powodów nie lubimy, to być może nasze zachowanie byłoby podobne do reakcji faryzeuszy. Jak to? On lub ona przede mną?
Kto nie potrafi dostrzec, że jest człowiekiem grzesznym, niezasługującym na niebo, nie będzie też w stanie przyjąć łaski miłosierdzia. Jezus nikogo nie odsyła od bram nieba. Daje jedynie pierwszeństwo tym, którzy nawracając się, nie kryją, że są grzesznikami.
Na naszą grzeszność możemy patrzeć dwojako: bezbożnie i z wiarą. Bezbożnie, czyli zapominając o Bogu, którego miłosierdzie jest większe niż każdy, nawet najgorszy, najbardziej krępujący i zawstydzający nas grzech lub – z wiarą, która pozwala dostrzec w bolesnym doświadczeniu własnej słabości nieogarnioną łaskawość Boga. Mój grzech nie sprawia, że Chrystus ode mnie odchodzi, wycofuje się zatrwożony moją niegodziwością. To ja, grzesznik, odwracam się od Niego i próbuję iść swoją własną drogą. Jednak nawet wtedy Chrystus nie odstępuje mnie ani na krok, bo przecież sam zapewniał, że nie przyszedł wzywać do nawrócenia sprawiedliwych, ale grzeszników, że nie zdrowi, lecz chorzy potrzebują lekarza.
o. Jarosław Krawiec – dominikanin
„Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego”.
(Mt 21, 31)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Dla Boga nie liczą się deklaracje, ale czyny. Nie to jest ważne, co Bogu obiecaliśmy, ale to, czegośmy dotrzymali. Każda Eucharystia rozpoczyna się od rachunku sumienia, aktu pokuty i prośby do Boga o miłosierdzie. Akty te wymagają kontynuacji w życiu, tzn. naszego opamiętania się i nawrócenia.
PIERWSZE CZYTANIE (Ez 18, 25-28)
Nikt z nas nie jest pewien swojej przyszłości. Grzesznik może się nawrócić, a sprawiedliwy odstąpić od swojej sprawiedliwości. Dopóki żyjemy, wszystko jest możliwe – i grzech, i nawrócenie. Przyszłość jest skarbem, który nosimy w glinianych naczyniach.
Czytanie z Księgi proroka Ezechiela
To mówi Pan Bóg:
«Wy mówicie: „Sposób postępowania Pana nie jest słuszny”. Słuchaj jednakże, domu Izraela: Czy mój sposób postępowania jest niesłuszny, czy raczej wasze postępowanie jest przewrotne? Jeśli sprawiedliwy odstąpił od sprawiedliwości, dopuszczał się grzechu i umarł, to umarł z powodu grzechów, które popełnił.
A jeśli bezbożny odstąpi od bezbożności, której się oddawał, i postępuje według prawa i sprawiedliwości, to zachowa duszę swoją przy życiu. Zastanowił się i odstąpił od wszystkich swoich grzechów, które popełniał, i dlatego na pewno żyć będzie, a nie umrze».
PSALM (Ps 25, 4-5. 6-7. 8-9)
Możemy – i powinniśmy – żałować oraz pokutować za grzechy przeszłości, ale tego, co było, nie możemy już zmienić. Przeszłość należy tylko do Boga. Jedynie On może ją oczyścić w swoim nieskończonym miłosierdziu, które oznacza zapomnienie. [c1]Refren:[/c1] Wspomnij, o Panie, na swe miłosierdzie. Daj mi poznać Twoje drogi, Panie, [c1]*[/c1] naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami. Prowadź mnie w prawdzie według Twych pouczeń, [c1]*[/c1] Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję. [c1]Ref.[/c1] Wspomnij na swoje miłosierdzie, Panie, [c1]*[/c1] na swoją miłość, która trwa od wieków. Nie pamiętaj mi grzechów i win mej młodości, [c1]†[/c1] lecz o mnie pamiętaj w swoim miłosierdziu, [c1]*[/c1] ze względu na dobroć Twą, Panie. [c1]Ref.[/c1] Dobry jest Pan i prawy, [c1]*[/c1] dlatego wskazuje drogę grzesznikom. Pomaga pokornym czynić dobrze, [c1]*[/c1] uczy pokornych dróg swoich. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (dłuższe, Flp 2, 1-11)
Chrześcijaństwo nie jest myśleniem o sobie, lecz o innych, nie o własnych sprawach, lecz o tym, co służy dobru wspólnemu. Święty Paweł wzywa Filipian do jednomyślności. Tylko w ten sposób uniknie się niezdrowego współzawodnictwa, które wynosi jednych ponad drugich. Naszym wzorem jest Chrystus, który uniżył samego siebie i przyjął postać sługi.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Filipian
Bracia:
Jeśli jest jakieś napomnienie w Chrystusie, jeśli jakaś moc przekonująca Miłości, jeśli jakiś udział w Duchu, jeśli jakieś serdeczne współczucie, dopełnijcie mojej radości przez to, że będziecie mieli te same dążenia: tę samą miłość i wspólnego ducha, pragnąc tylko jednego, a niczego nie pragnąc dla niewłaściwego współzawodnictwa ani dla próżnej chwały, lecz w pokorze oceniając jedni drugich za wyżej stojących od siebie. Niech każdy ma na oku nie tylko swoje własne sprawy, ale też i drugich.
Niech was ożywia to dążenie, które było w Chrystusie Jezusie.
On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w tym co zewnętrzne, uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych, i aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem, ku chwale Boga Ojca.
KATECHEZA
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
RÓŻANIEC KONTEMPLACJĄ OBLICZA CHRYSTUSA
